آیا مسؤلیت‌پذیری قابل سنجش است؟

یکی از نشانه های انسان سالم و دارای پختگی روانی مسؤلیت‌پذیری است. مسؤلیت‌پذیری به این معناست که شخص نسبت به خود، دیگران و جامعه تعهد داشته باشد.
ازدواج یکی از معدود پیمان‌هایی است که شخص برای سال‌های دور آن را امضا می کند و بر اساس آن متعهد می‌شود نسبت به نیازهای گوناگون هم‌سر خویش تلاش کند.
چگونه می‌توان میزان مسؤلیت‌پذیری یک شخص را سنجید؟ آیا تعهد قابل سنجش است؟ برای سنجش مسؤلیت‌پذیری می‌توان کارکردهای قبلی و فعلی شخص را در سه حوزه مورد بررسی قرار داد:
۱. وضعیت تحصیلی: تحصیل و مهارت‌آموزی نیازمند تلاش و پشتکار شخص در یک دوره طولانی است. شخص مسؤلیت‌پذیر نسبت به تکالیف و انتظارات تحصیلی تلاش می‌کند. شخصی که تا سی سالگی چندین بار تغییر رشته داده و بعد از دو سه ترم رها کرده و قصه تحصیل او مثنوی هفتاد من است، بایستی به مسؤلیت‌پذیری او شک کرد.
۲.وضعیت شغلی: داشتن شغل و پرداختن به انتظارات شغلی نشانه های سلامت اجتماعی-روانی شخص است. هر شغل و یا سازمانی از فرد شاغل می‌خواهد مسؤلانه به وظایف خویش عمل کند. فردی که در ۳۲سالگی چندین شغل عوض کرده(تعویض شغل اگر در راستای ارتقا باشد، پسندیده است)، هر باز زمان‌های زیادی بی‌کاری پیشه کرده و یا با دست‌گیری پدر و مادر مرتب مغازه باز کرده و بسته و چک برگشتی و بدیهی دارد، بایستی به تعهد و مسؤلیت پذیری وی شک کرد.
۳. روابط دوستانه. تداوم روابط دوستانه و طولانی مدت می‌تواند حاکی از مسؤلیت‌پذیری باشد. رابطه دوستانه قواعد نانوشته ای دارد که هر کدام از دوستان خود را موظف می‌داند به دوست خود وفادار باشد، دردسترس باشد و اعتمادپذیری را حفظ کند. افرادی که دلبستگی ایمن دارند، نسبت به رابطه صمیمانه و دوستان دیرین خود احساس تعهد می‌کنند.
موارد بالا از جمله کارکردها و ویژگی‌های است که پایداری و تعهد شخص با آنها، نشان می‌دهد که شخصی مسؤل، متعهد و قابل اعتماد است، پیشنهاد می‌شود نامزدهای ازدواج  کارکردهای تحصیلی،شغلی و ارتباطی هم‌دیگر را بررسی کنند.