عنصر دوم
گسلش از خودقضاوت‌گری

برگرفته از مقاله دکتر_راس_هریس
ترجمه دکتر_علی_فیضی

بسیاری از ما به خوبی می‌دانیم که ذهنمان چقدر سریع ما را قضاوت کرده و به صلابۀ انتقاد می‌کشد. ذهن‌های ما به نظر می‌رسد مشتاق و منتظر فرصتی برای این هستند که دست به انتقاد از ما بزنند؛ خطاها و شکست‌های ما را به رخمان بکشند و به صد شیوه متفاوت برچسب ”به اندازه کافی خوب نیستی“ را به پیشانی‌مان بچسبانند.
یک جنبه اساسی شفقت به خود یادگرفتن گسلش از همین این خودگویی‌های تند است. ما نمی‌توانیم به طور جادویی به ذهن‌های خود یاد بدهیم که دیگر اینطور با ما صحبت نکنند. (اگر تا به حال این کار را امتحان کرده‌اید می‌دانید منظورم چیست). مطمئنا می‌توانید یاد بگیرید که به طور مثبت‌تری فکر کنید و آگاهی غیرقضاوت‌گرانه را تمرین کنید اما این کار ذهن شما را از قضاوت کردن و انتقاد کردن از شما باز نمی‌دارد؛ اما می‌توانیم یاد بگیریم تا از این خودقضاوت‌گری‌های تند و داستان‌های ”به اندازه کافی خوب نبودن“ بگسلیم. می‌توانیم این فعالیت‌های ذهنی را مشاهده کنیم، و توجه خود را از قلاب آن‌ها نجات بدهیم.