والدین باید مراقب باشند که احساس ناامنی و اضطراب خود را از طریق فرزندانشان تسکین ندهند . تجربه های دوران کودکی زنهای زیادی نشان میدهد که آنها در کودکی سعی می‌کردند نیازهای روانشناختی والدینشان برآورده کنند . یعنی والدین خواسته هایی داشتند و فرزندان باید برای آرامش و رضایت آنها به آنها عمل می‌کردند. زنهایی که در کودکی نتوانند کودکی کنند و نقش والدی نسبت به والدین خود داشته باشند ، در بزرگسالی در رابطه های رومانتیکشان احساس امنیت نخواهند کرد و رابطه آنها با جنس مخالف به مشکل برمی‌خورد.
۲-احساس گرمی و پذیرش و صمیمیت با پدر
مطالعاتی که بین دختران نوجوان افسرده با غیر افسرده انجام شده نشان میدهد که رابطه بین پدر و دختر و کیفیت این رابطه بسیار اهمیت دارد .دخترانیکه افسردگی دارند توسط پدر نادیده گرفته شده اند و رابطه با پدر سرد و دور بوده است . این نتایج صرف نظر از این است که والدین جدا شده اند یا نه . متاسفانه پدران دختران افسرده تشخیص نمیدهند رابطه با دخترانشان فاقد گرمی و محبت است.
۳-فعالیت های مشترک پدر _ دختری
فعالیت مشترک ورزشی و بازی بین پدران و دختران باعث می‌شود دختران مهارت تصمیم گیری و توانایی مدیریت هیجان ، مهارتهای ارتباطی و مسئولیت پذیری فردی بیشتری را بدست آورند.
۴- صمیمیت ، اعتماد ، سخاوت و اجازه مستقل بودن
مطالعاتی که بر روی زنانی که اختلال خوردن ( پرخوری عصبی ) داشتند انجام شده است نشان میدهد که پدر این زنان مراقبت کم داشتند ، سرزنشگر و نامهربان بودند یا مراقبت بیش از حد می‌کردند. بخصوص پدران سرد و دور و خودخواهی بودند . زنانیکه پدران کنترلگر و کمتر منعطف داشتند احساساتشان را با خوردن سرکوب میکنند و افسردگی بیشتری دارند . پدرانی که آزادی کمتری به دختران خود میدهند و کمتر حمایتی برخورد میکنند باعث می‌شوند دخترانشان نگرانی بیشتری در مورد ظاهر خود پیدا کنند و مشکل بیشتری با خوردن پیدا کنند.
۵- ارتباط و مکالمه، حتی با ناپدری:
اهمیت مکالمه و ارتباط با پدر بقدری زیاد است که حتی مطالعات نشان میدهد دخترانیکه با ناپدری هم زندگی میکنند هر چقدر ارتباط و مکالمه بیشتری داشته باشند تاثیر مثبتی دارد چه برسد به پدر بیولوژیکی.
